Czym są suche kąpiele gazowe?

Dwutlenek węgla (CO2), oprócz tego, że jest końcowym produktem przemiany materii we wszystkich komórkach eukariotycznych i podstawowym składnikiem fotosyntezy, wykorzystywany jest jako swego rodzaju remedium w wielu dziedzinach medycyny m.in. dermatologii, chirurgii plastycznej oraz kosmetologii.

Pierwsze doniesienia o wykorzystaniu dwutlenku węgla sięgają już czasów antycznych, kiedy brano kąpiele w wulkanicznych dymach. W 1932 r. przeprowadzono pierwsze terapie z zastosowaniem tego gazu u pacjentów ze schorzeniami krążenia oraz z niewydolnością żylną. Terapia znalazła także zastosowanie wspomagające w leczeniu cukrzycy, owrzodzeń, mogących się pojawiać w jej przebiegu i odleżyn, w balneoterapii pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub obwodową chorobą okluzyjną, w łagodzeniu bólu mięśniowo-szkieletowego, interwencjach terapeutycznych i rehabilitacji w chorobach reumatycznych. Stosowany jest również jako leczenie uzupełniające zakaźnych chorób skóry, gdyż podawany drogą iniekcji dwutlenek węgla poprawia jej wygląd i kondycję.

Dwutlenek węgla jest gazem stosunkowo łatwo wnikającym przez skórę pacjenta. Efektem pochłaniania gazu podczas suchej kąpieli CO₂ w kapsule jest wazodylatacja, czyli rozszerzenie naczyń krwionośnych. Szybko dochodzi do przekrwienia skóry, następnie do obniżenia ciśnienia tętniczego krwi oraz zmniejszenia powrotu krwi żylnej do prawego przedsionka i komory serca. Efekty te uzyskuje się bez dodatkowego działania termicznego i hydrostatycznego immersji wodnej z jaką mamy do czynienia w przypadku kąpieli kwasowęglowej wodnej. Ze względu na łagodne działanie, zabieg jest bezpieczny i nie ma do niego istotnych przeciwwskazań.

Kąpiele kwasowęglowe to jeden z głównych zabiegów balneologicznych stosowanych od lat w uzdrowiskach i klinikach rehabilitacyjnych.

Podczas kąpieli kwasowęglowych bezwodnik kwasu węglowego, wnikając do organizmu przez skórę, powoduje wiele korzystnych zmian. Wpływa m.in. na:

• układ oddechowy – rozszerzając naczynia krwionośne ułatwia oddychanie i wymianę gazową, dwutlenek węgla pobrany przez skórę zmusza płuca do hiperwentylacji, dzięki czemu poprawia się bilans tlenowy,
• krążenie – zmniejsza się częstotliwość pracy serca, natomiast wzrasta pojemność wyrzutowa, co prowadzi do lepszego krążenia krwi,
• obniżenie ciśnienia tętniczego,
• obniżenie poziomu glukozy,
• obniżenie poziomu cholesterolu,
• zmniejszenie krzepliwości krwi,
• poprawę natlenienia i odżywienia tkanek,
• działanie przeciwobrzękowe i przeciwzapalne,
• odprężenie organizmu (1,4,5).

Wskazania.

• Zaburzenia krążenia w peryferyjnych naczyniach tętniczych,
• Choroby układu krążenia,
• Oparzenia i odmrożenia
• Owrzodzenia podudzi
• Przyspiesza gojenie otwartych ran (np. rany przebiegające z martwicą tkanek w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej)
• Obniżenie ciśnienia tętniczego krwi

Przeciwwskazania.

• Stany zapalne i zakrzepowe żył,
• Niewydolność krążenia,
• Troficzne zmiany skórne,
• Ostre stany zapalane stawów i tkanek miękkich,
• Choroby przebiegające z obniżonym ciśnieniem tętniczym.

Suche kąpiele w ozonie
 

Historia ozonoterapii sięga 1783 roku, kiedy to holenderski chemik van Marum opisał gaz o „szczególnym zapachu”, który powstaje podczas przeskakiwania iskier pomiędzy dwiema elektrodami. W 1839 roku Christian von Schönbein gaz ten nazwał „ozonem” od greckiego słowa ozein – co oznacza „zapach”.

Stosowanie ozonu w praktyce klinicznej zostało wprowadzone w ubiegłym wieku przez klinicystów Payera, Aubourga i Wolffa. Ich praca koncentrowała się głównie na wykorzystaniu ozonu w leczeniu miejscowym. Doceniając wartość leczniczą ozonu lekarz z Berlina Albert Wolf w 1915 r. po raz pierwszy zastosował ozon do leczenia obrażeń skóry. Od tego czasu zastosowanie terapeutyczne ozonu w medycynie zostało rozszerzone na wiele chorób. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku zaczęły powstawać międzynarodowe towarzystwa ozonoterapii, których celem jest rozpowszechnianie tej metody leczenia. W Polsce propagatorem ozonoterapii był prof. Zygmunt Antoszewski, który w Katowicach powołał Polskie Towarzystwo Ozonoterapii.

Bardzo silne właściwości bakterio i grzybobójcze, wysoka aktywność chemiczna, wybitne właściwości utleniające oraz brak odporności mikroorganizmów na ozon pozwala na jego szerokie zastosowanie w medycynie. Szczególnie korzystny okazuje się w leczeniu tych chorych, u których stwierdza się całkowitą odporność bakterii na różnego rodzaju antybiotyki i sulfonamidy. Innym ważnym działaniem ozonu jest poprawa metabolizmu komórkowego przez zwiększenie dostarczania tlenu do tkanek, co przy braku możliwości magazynowania tlenu przez ustrój jest działaniem bardzo ważnym. Ozonoterapia ma jednak z całą pewnością swoje miejsce w skojarzonym leczeniu niektórych trudnych przypadków urazowych oraz przewlekłych infekcji narządów ruchu.

Ozonoterapia, czyli leczenie mieszaniną tlenowo-ozonową, od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako metoda wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w przypadkach, kiedy leczenie rutynowe nie daje zadowalających efektów. Liczne badania naukowe i kliniczne potwierdzają znaczenie powszechnego wprowadzenia ozonoterapii do praktyki klinicznej. Zastosowanie ozonoterapii pozwala uzyskać szybszy efekt kliniczny, skrócić czas leczenia szpitalnego, częstotliwość powtarzających się hospitalizacji. Przesłanką stosowania ozonu w celach medycznych są jego właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne. Ozonoterapia pozwala na przyspieszenie leczenia owrzodzeń, trudno gojących się ran. Ozonoterapia dotlenia tkanki, co przyspiesza regenerację komórek i przeciwdziała zakażeniom otwartych ran, dzięki właściwościom bakteriobójczym ozonu. Oprócz działania fizjologicznego ozon również inaktywuje mikroorganizmy poprzez swoją zdolność utleniania.

Wskazania:

• Odleżyny,
• Owrzodzenia,
• Ciężko gojące się rany

Przeciwwskazania:

• Ciąża;
• Epilepsja;
• Nowotwory w fazie przerzutu;
• Gruźlica;
• Zakrzepica.

Kabina do suchych kąpieli w dwutlenku węgla i ozonie Duo Dry Jet

Urządzenie posiada certyfikat medyczny wydany przez jednostkę notyfikowaną TÜV Rheinland. Spełnia najwyższe standardy bezpieczeństwa, dzięki rozbudowanemu systemowi alarmów i zabezpieczeń. Kabina Duo Dry Jet posiada specjalne czujniki stężeń ozonu i dwutlenku węgla, które gwarantują bezpieczeństwo zarówno pacjentowi jak i personelowi obsługującemu urządzenie. Ergonomiczy fotel z możliwością regulacji wysokości zapewnia odpowiedni komfort i bezpieczeństwo pacjenta. Zaprojektowane programy terapeutyczne do zabiegów z wykorzystaniem dwutlenku węgla oraz ozonu idealnie sprawdzą się w sanatoriach i jednostkach medycznych. Czytelny i prosty w obsłudze interfejs umożliwia łatwe użytkowanie.

Zalety urządzenia:

• automatyzacja programów leczenia;

• zabiegi realizowane poprzez utrzymywanie
•  określonych stężeń
• łatwy i ergonomiczny interfejs sterowania
• estetyczny wygląd;
• regulacja wysokości i ustawienia fotela;
• maksymalizacja ekspozycji pacjenta na gaz  leczniczy;
• dwie funkcjonalności w jednym urządzeniu;
• oszczędność miejsca;
• mniejsze koszty- zakup jednego urządzenia,  a nie dwóch.

W skład urządzenia wchodzą:   obudowa 1 szt stelaż 1 szt wyświetlacz 1 szt siłownik 1 szt fotel 1 szt ozonator 1 szt (opcja) przetwornik CO2 4 szt przetwornik O3 4 szt (opcja) elektrozawór 24V DC 1 szt skrzynka elektroniki i sterowania 1 szt wentylator 2 szt krańcówki 2 szt kaptur   1 szt pas uszczelniający 1 szt

 

Literatura:

Kasprzak W. Fizjoterapia kliniczna. 1. wyd. PZWL; 2011

Kochański W. Balneologia i hydroterapia. AWF Wrocław; 2002.

Wójcik P, Tomczak H. Ocena wpływu sztucznych kąpieli kwasowęglowych na układ krążenia. Acta Balneologica. (1):10–5.

Pisz K. Wpływ suchej (gazowej) kąpieli CO2 wykony wanej urządzeniem Theragas na ciśnienie tętnicze i tętno u pacjentów rehabilitowanych w Kolejowym Szpital u Uzdrowiskowym w Nałęczowie. Acta Balneologica. 2011;(2):208–9.

Braidy N, Izadi M, Sureda A, Jonaidi-Jafari N, Banki A, Nabavi SF, i in. Therapeutic relevance of ozone therapy in degenerative diseases: Focus on diabetes and spinal pain. J Cell Physiol. kwiecień 2018;233(4):2705–14